Voelen, dat is toch niets voor mij?

Voelen, dat is toch niets voor mij?

Mensen vragen mij regelmatig wat haptonomie ook alweer precies is. Letterlijk vertaald betekent het; de wetenschap van het voelen. Ik leg dan uit dat je bij haptonomie uit gaat van voelen, van hoe je je in je vel voelt, hoe je je voelt bij bepaalde situaties en hoe je reageert, maar ook het voelen van grenzen, spanning etc.

Ook vertel ik dan dat ik het voor iedereen belangrijk vind om te (leren) voelen, zeker ook omdat in onze huidige maatschappij er weinig aandacht is voor voelen. Als reactie krijg ik bovenstaande zin vaak te horen.

Ik snap dat niet! Voelen is zo basaal, je kunt niet zonder!

Als baby kon je niets anders dan voelen. Voelde je je fijn dan ontspande je, maar voelde je iets in je buik (honger, krampjes) dan kwam er spanning en ging je huilen. Hetzelfde als je het koud had of je alleen voelde.  Het is een overlevingsmechanisme. Want als je niets voelde en dus niet ging huilen als het niet goed ging, hoe moest je moeder dan weten dat je iets nodig had?

Toen je iets ouder werd, heb je misschien wel gehoord of gemerkt dat je gevoel niet altijd klopt en dat je er vooral ook niet altijd naar moet luisteren of het moet uiten. Vooral in de peuter- en kleuterleeftijd leren kinderen vanalles te doen wat ze eigenlijk niet willen. Iemand een handje of kusje geven, mee boodschappen aan het doen terwijl je net lekker aan het spelen was, en ga zo maar door. Het is niet anders, want je moets ook leren wat netjes is en wat niet, maar vaak wordt er vergeten om ook aandacht te geven aan het feit dat het gevoel wat anders zegt.

Tijdens je verdere schooltijd gaat dit nog verder. Bijvoorbeeld als je niet met iemand wilde spelen maar je moeder dat nou eenmaal gepland had voor die dag, of als je een baaldag had maar toch gewoon naar school moest. En ook op school moet je je aan de regels houden en wordt er nooit rekening gehouden met je gevoel.

Nog iets later als puber en student, heb je vast ook dingen gedaan die niet klopten met je gevoel, maar je deed ze om er bij te horen, omdat het van je verwacht werd, of omdat je het van jezelf verwachtte.

En die laatste blijft lang hangen, bij de meeste vrouwen in ieder geval. Dingen doen omdat je ze van jezelf verwacht en denkt dat anderen dit ook doen. Wat als consequentie heeft dat je dus niet meer luistert naar je gevoel. Ennnn…..als je dat maar lang genoeg doet dan kun je jezelf er zelfs van overtuigen dat je niets meer voelt!!!

Je bent een HOOFDmens geworden en geen gevoelsmens meer. Ja dat gevoel komt nog weleens naar boven, meestal op de meest onhandige momenten….

Maar beslissingen nemen op basis van je gevoel, nee geen idee hoe dat zou moeten.

Als je dit zo leest, schrik je dan? Denk je; oh jee dit ben ik?

Dat geeft niet, het is zoals het is. En eigenlijk is het ook best logisch, gezien bovenstaand verhaal.

Het is alleen zo zonde, want als je wel beslissingen neemt op basis van je gevoel, of nou ja sommige beslissingen dan, laten we de lat niet te hoog leggen ;), hoe zou dat dan zijn? Zou dat niet veel meer rust geven in je hoofd? Zou het niet veel meer duidelijk maken? En net als toen je nog een baby was, zou je omgeving dan niet beter weten wat je nodig hebt?

Ja toch?!

Let’s start the FEELING!